Ιονέσκο : Ο ευφυής που δοξασε το παράλογο

Αν «λογική είναι η τρέλα των δυνατών», αν «µπορείς πάντα να προβλέψεις τα γεγονότα αφού έχουν γίνει», αν «η γλώσσα είναι ακατανόητη γιατί οι άνθρωποι δεν µιλούν για τα σηµαντικά», αν «η κοινωνική πρόοδος είναι σίγουρα καλύτερη µε λίγη ζάχαρη», τότε γιατί ο Ευγένιος Ιονέσκο κατατάσσεται στους επίσηµους εκφραστές του παραλόγου; Ισως γιατί, όπως έλεγε ο ίδιος, « δ εν είναι η απάντηση που µας διαφωτίζει αλλά η ερώτηση».

Γ....την ευζωία μας

Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ έγραψε κάποτε : Προχωρούσαμε με τον Σαρτρ στο δρόμο ελεύθεροι, ανεμπόδιστοι, ανέμελοι, χωρίς φόβο.Γιατί να λυπηθούμε που δεν είχαμε αυτοκίνητο, όταν κάναμε τόσες ανακαλύψεις περπατώντας στις όχθες του καναλιού Σαιν Μαρτέν ; Όταν τρώγαμε στο δωμάτιο μου ψωμί και φουά γκρά Μαρί, όταν δειπνούσαμε στη μπιραρία Ντεμορύ...δεν νοιώθαμε στερημένοι από τίποτα. Τι παραπάνω θα μπορούσε να μας προσφέρει το μπαρ του ξενοδοχείου Ρίτζ ; Είχαμε τις δικές μας γιορτές. Ένα βράδυ στο Βίκινγκς έφαγα κότα με κούμαρα, ενώ στην εξέδρα μια ορχήστρα έπαιζε το σκοπό της μόδας: Pagan love song. Ήξερα πως το τσιμπούσι αυτό δεν θα με θάμπωνε αν γινόταν συχνά. Έτσι ακόμη και η φτώχεια μας εξυπηρετούσε την ευτυχία...

Γουίλλιαμ Φώκνερ, η Βουή και η Μανία

Ο Γουίλλιαμ Φώκνερ μπροστά στη διάσημη γραφομηχανή του

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο Γουίλιαμ Φώκνερ (1897-1962), ο μεγαλύτερος για πολλούς Αμερικανός συγγραφέας του 20ού αιώνα και ένας από τους κορυφαίους σε όλον τον κόσμο, δεν τελείωσε καν το γυμνάσιο. Το γεγονός είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό αν σκεφθεί κανείς ότι αυτά που κατάφερε ως συγγραφέας ήταν ασύλληπτα: να μιλήσει με τη γλώσσα των χωρικών και των πνευματικά καθυστερημένων, να χρησιμοποιήσει τον εσωτερικό μονόλογο σε αφηγήσεις που δεν εκτυλίσσονταν σε κάποιο κοσμοπολίτικο περιβάλλον, αλλά στην αγροτική Αμερική και να περάσει το πνεύμα των Νότιων Πολιτειών μέσα από τεχνικές που υπήρξαν προϊόντα του ύστερου αστικού πολιτισμού της Ευρώπης (πιο συγκεκριμένα του εσωτερικού μονολόγου του Τζόις), χωρίς ταυτόχρονα να απομακρύνεται από τον ρεαλισμό, την ευαγγελική παράδοση και τον Σαίξπηρ. Πεθαίνοντας στα 65 του χρόνια άφηνε πίσω του ένα έργο που θα σημάδευε ανεξίτηλα την πεζογραφία του 20ού αιώνα και όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά και κανένας ως τώρα δεν κατάφερε να το μιμηθεί.

George Eliot

George Eliot was the pen name of Mary Ann Evans, one of the leading English novelists of the 19th century. Her novels, most famously 'Middlemarch', are celebrated for their realism and psychological insights. 
 
George Eliot was born on 22 November 1819 in rural Warwickshire. When her mother died in 1836, Eliot left school to help run her father's household. In 1841, she moved with her father to Coventry and lived with him until his death in 1849. Eliot then travelled in Europe, eventually settling in London.

Ο Αλμπέρ Καμύ και το ελληνόπουλο

Η γαλλική εφημερίδα «L’ Express» δημοσίευσε στις 6 Δεκεμβρίου του 1955, άρθρο του γνωστού Γάλλου νομπελίστα λογοτέχνη Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus) με τίτλο: «L'enfant grec» («Το ελληνόπουλο»).

Στο άρθρο αυτό ο Αλμπέρ Καμύ (1913-1960) φανερώνει τον φιλελληνισμό του. Εκλιπαρεί την διεθνή κοινή γνώμη να πιέσει, ώστε να δοθεί χάρη στον καταδικασμένο από τους Άγγλους σε θάνατο Μιχάλη Καραολή, (αγωνιστή της ΕΟΚΑ) και τάσσετε υπέρ του αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. 

Η Αναζήτηση του Απόλυτου, του Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Balzac HS7378
Rodin, Monument to Balzac

"Η Αναζήτηση του Απόλυτου" του Μπαλζάκ εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1834, όταν ο συγγραφέας ήταν μόλις 35 χρόνων. Πρωταγωνιστής του έργου είναι ο Βαλτάσαρ Κλας, πλούσιος και ευυπόληπτος Φλαμανδός, μαθητής στα νεανικά του χρόνια του χημικού Λαβουαζιέ. Ο Κλας ζει μια ήρεμη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, μέχρι την ημέρα που ζητάει μ' έναν Πολωνό αξιωματικό. Η συζήτηση μαζί του τον οδηγεί να αποποιηθεί το ρόλο του οικογενειάρχη και να γίνει ξανά ο επιστήμονας, αυτός που ψάχνει να βρει το Απόλυτο, το βασικό συστατικό κάθε στοιχείου στη φύση. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης βλέπει πώς ένας άνθρωπος χάνει πρώτα τα συναισθήματά του κι ύστερα την περιουσία του μέσα από το πάθος του για την επιστήμη που τελικά τον φέρνει στα όρια της τρέλας.