Η Σιμόν ντε Μπωβουάρ έγραψε κάποτε : Προχωρούσαμε με τον Σαρτρ στο δρόμο
ελεύθεροι, ανεμπόδιστοι, ανέμελοι, χωρίς φόβο.Γιατί να λυπηθούμε που
δεν είχαμε αυτοκίνητο, όταν κάναμε τόσες ανακαλύψεις περπατώντας στις
όχθες του καναλιού Σαιν Μαρτέν ; Όταν τρώγαμε στο δωμάτιο μου ψωμί και
φουά γκρά Μαρί, όταν δειπνούσαμε στη μπιραρία Ντεμορύ...δεν νοιώθαμε
στερημένοι από τίποτα. Τι παραπάνω θα μπορούσε να μας προσφέρει το μπαρ
του ξενοδοχείου Ρίτζ ; Είχαμε τις δικές μας γιορτές. Ένα βράδυ στο
Βίκινγκς έφαγα κότα με κούμαρα, ενώ στην εξέδρα μια ορχήστρα έπαιζε το
σκοπό της μόδας: Pagan love song. Ήξερα πως το τσιμπούσι αυτό δεν θα με
θάμπωνε αν γινόταν συχνά. Έτσι ακόμη και η φτώχεια μας εξυπηρετούσε την
ευτυχία...
