Οι κλασσικοί: Αποφθέγματα Ονορέ ντε Μπαλζάκ περί γυναικών.Famous Quotes by Honore de Balzac

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Αποφθέγματα Ονορέ ντε Μπαλζάκ περί γυναικών.Famous Quotes by Honore de Balzac

Οι γυναίκες δεν θέλουν ποτέ να τους ζητιανεύετε τον έρωτά τους.
Όποιος δεν μπορεί να κυβερνήσει μια γυναίκα δεν μπορεί να κυβερνήσει ένα έθνος.
-----
Το πρώτο είναι , εν μέρει κατανοητό. Το δεύτερο αμφισβητείται. Υπήρξαν πολιτικοί που δεν τα κατάφεραν με τις γυναίκες. Κατάφεραν όμως να κουμαντάρουν λαούς.

4 σχόλια:

david santos9 Δεκεμβρίου 2010 στις 6:29 π.μ.
Excellent photo! I loved this posting.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ritsa masoura9 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:17 π.μ.
thanks!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ritsa masoura9 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:20 π.μ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ritsa masoura9 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:22 π.μ.
@david santos

Honore de Balzac
stories of his life and his books. This is the idea.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Γιατί αυτό το μπλογκ.

Αυτό το μπλογκ δεν αφορά μόνο τον Ονορέ ντε Μπαλζάκ ή τον Κάρολο Μπωντλέρ. Είναι η απαρχή μιας σειράς αναρτήσεων, αφιερωμένων στους κλασσικούς. Η μνήμη έχει ανάγκη από ξεσκόνισμα.
-----
Κάρολος Μπωντλέρ

Ο Κάρολος Μπωντλέρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1821, όταν ο πατέρας του ήταν εξήντα και η μητέρα του είκοσι έξι ετών. Το 1828, ένα χρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον στρατηγό Οπίκ, δεσπόζουσα φυσιογνωμία στα νεανικά χρόνια του Μπωντλέρ. Μετά τις σπουδές του στη Λυών και στο Παρίσι, αποφασισμένος πια πως μόνο η ποίηση τον ενδιαφέρει, κι έπειτα από ένα καταναγκαστικό ταξίδι στις Ινδίες (1841-42), ο Μπωντλέρ βρέθηκε πάλι στο Παρίσι, κληρονόμος μιας σεβαστής περιουσίας και έτοιμος να αφοσιωθεί στην ποίηση. Έζησε μια ζωή σύντομη αλλά έντονη, γεμάτη πάθη και καταχρήσεις που τον εξάντλησαν σωματικά, λάτρεψε τη Μαύρη Αφροδίτη των ποιημάτων του, την Ζαν Ντυβάλ, «ανακάλυψε» και μετέφρασε τον Πόε, και υπέστη το διωγμό και την καταδίκη για τα Άνθη του Κακού (1857), που θεωρήθηκαν προσβλητικά της δημοσίας αιδούς, και που μόλις το 1949 αποκαταστάθηκαν και συνέχισαν να εκδίδονται χωρίς «παράνομες» λύσεις και απαγορεύσεις. Το 1864, έχοντας σπαταλήσει την περιουσία του, πήγε στις Βρυξέλλες, όπου έζησε δυο άθλια και στερημένα χρόνια. Το 1866 τον έφεραν στο Παρίσι με καθολική παράλυση. Εκεί πέθανε έπειτα από δεκαπέντε μήνες, τον Αύγουστο του 1867.
-------------------

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας। Σπούδασε νομικά ύστερα από παρότρυνση της οικογένειας του και φιλοσοφία, σπουδές που γρήγορα εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Υπήρξε ο δημιουργός ενός κορυφαίου έργου της Ανθρώπινης κωμωδίας, ένα γιγάντιο έργο που αποτελείται από 100 και πλέον ιστορίες. Ένα έργο ζωής, μετά το θάνατό του δημοσιεύτηκε σε 24 τόμους και μέσα σ’ αυτό είχε φτιάξει πάνω από 2000 χαρακτήρες. Μερικές σημαντικές δουλειές του Μπαλζάκ είναι η Ευγενία Γκράντε, Ο Μπαρμπα- Γκοριό, Χαμένα όνειρα κ.α. Πέθανε το 1850 σε ηλικία 51 ετών στο Παρίσι.
---------------

Ανατόλ Φρανς

Ο Ζακ-Ανατόλ-Φρανσουά Τιμπό, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ανατόλ Φρανς, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1844. Ο πατέρας του, Φρανσουά-Νοέλ Τιμπώ, ο οποίος είχε ελλειπή παιδεία, είχε φιλοδοξίες για το γιο του και γι' αυτό τον έστειλε να σπουδάσει στο Κολλέγιο Στανισλάς, που προοριζόταν για αριστοκράτες και μεγαλοαστούς, το 1855. Στη διάρκεια των σπουδών του, ο νεαρός Ανατόλ έγινε δέκτης πολλών αρνητικών σχολίων κοινωνικού περιεχομένου και η πίκρα που του προκάλεσαν αυτά αντικατοπτρίστηκε αργότερα στα έργα του. Το αρνητικό αυτό κλίμα, σε συνδυασμό με την πίεση από την πλευρά του πατέρα του, ο οποίος φιλοδοξούσε ο γιος του να ανέβει κοινωνικά, φαίνεται πως οδήγησαν τον Ανατόλ Φρανς ήδη από τα δεκαπέντε να γίνει δημοκράτης και άθεος. Στη διαμόρφωση των πολιτικών του πεποιθήσεων επέδρασε έντονα και το βιβλιοπωλείο του πατέρα του, στο οποίο ο πατέρας Τιμπό συγκέντρωνε φυλλάδια, εφημερίδες και γενικά ντοκουμέντα για τη γαλλική Επανάσταση. Τελικά ο Ανατόλ Φρανς εγκατέλειψε το Κολλέγιο Στάνισλας το 1862. Από το 1867 άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα σε φιλολογικά περιοδικά, εργάστηκε για τον βιβλιοπώλη Λεμέρ και έγινε δεκτός στον κύκλο των Παρνάσσιων ποιητών. Συγχρόνως, για να κερδίσει κάποια χρήματα, εργάστηκε ως «νέγρος»[1]. Το 1877, παντρεύτηκε τη Βαλερί Γκερέν ντε Σοβίλ και απέκτησε μια κόρη. Το 1887 αρχίζει η σχέση του με την Μαντάμ Καιγιαβέ, η οποία αποτέλεσε τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Το 1881, έρχεται η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, όταν εκδόθηκε το μυθιστόρημά του "Το κρίμα του Σιλβέστερ Μπονάρ". Ακολούθησαν: «Το ψητοπωλείο της Βασίλισσας Χηνοπόδαρης», «Η εξέγερση των αγγέλων», «Θαΐς», «Οι θεοί διψούν», «Το νησί των πιγκουίνων» κ.ά. Μετά το 1900, τα περισσότερα έργα του Ανατόλ Φρανς εκφράζουν τους κοινωνικούς προβληματισμούς του. Το 1921, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε το 1924.
----------------

Τζέιν Ώστεν

Η Τζέιν Ώστεν γεννήθηκε το 1775 στο Στίβεντον του Χαμσάιρ, και ήταν η έβδομη από τα οχτώ παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας της, ο αιδεσιμότατος Τζορτζ Ώστιν, ήταν πολυμαθής και καλλιεργημένος, και η Τζέιν μορφώθηκε κυρίως στο σπίτι. Διάβαζε ασταμάτητα από παιδί, ιδιαίτερα τα έργα του Φίλντινγκ, του Στερν, του Ρίτσαρντσον και του Σκοτ. Άρχισε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία. 'Εγραψε το "Αγάπη και φιλία" όταν ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών. Ακολούθησε η "Ιστορία της Αγγλίας" στα δεκάξι και το "Μια συλλογή επιστολών" στα δεκαεπτά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, το 1805, αυτή και η μητέρα της μετακόμισαν στο Σαουθάμπτον, για να εγκατασταθούν τελικά στο Τσότον του Χαμσάιρ το 1809, όπου και έγραψε τα μεγαλύτερα μυθιστορήματά της. Αν και η ίδια έζησε μια πολύ ήσυχη ζωή -δεν παντρεύτηκε ποτέ και σπάνια έβγαινε από το σπίτι- τα έργα της δείχνουν την εκπληκτική της παρατηρητικότητα. Μόνο τέσσερα μυθιστορήματα εκδόθηκαν όσο ζούσε "Λογική και ευαισθησία" (1811), "Περηφάνια και προκατάληψη" (1813), "Μάνσφιλντ Παρκ" (1814) και "Έμμα" (1816) -και όλα εκδόθηκαν ανώνυμα. Σε μια σπάνια έξοδό της από το σπίτι αρρώστησε και πέθανε από τη νόσο του Άντισον το 1817. Δύο ακόμη μυθιστορήματα, το "Πειθώ" και το "Νορθάνγκερ Άμπει" εκδόθηκαν μετά το θάνατό της, το 1818. Το "Σάντιτον", το μυθιστόρημα που έγραφε όταν πέθανε, εκδόθηκε το 1925.
-------------

Αντρέ Μπρετόν

Ο Αντρέ Μπρετόν γεννήθηκε το 1896 στο Τενσερμπέ (Ορν) και πέθανε το 1966 στο Παρίσι. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή. Το 1919 ίδρυσε με τον Σουπό και τον Αραγκόν το περιοδικό "Litterature". Η ομάδα τού περιοδικού ξεκίνησε την ντανταϊστική δραστηριότητα. Το 1922 ήρθε σε ρήξη με το κίνημα και το 1924 δημοσίευσε το "Μανιφέστο του υπερρεαλισμού". Ποιητής και δοκιμιογράφος, υπήρξε ο κυριότερος θεωρητικός του σουρεαλισμού και το έργο του επηρέασε στην επανεξέταση των θεμάτων της σύγχρονης τέχνης, λογοτεχνίας και αισθητικής.
---------

Ντιντερό

Ο Ντινερό (1713-1784) ήταν γιος ενός σιδερά από την πόλη Langres, διδάχθηκε από Ιησουίτες κληρικούς και σπούδασε στη Σορβόνη, από όπου αποφοίτησε το 1732 ως νομικός. Ο Ντιντερό έχασε όμως το ενδιαφέρον του για το νομικό επάγγελμα και προτίμησε να ασχοληθεί με γλώσσες, λογοτεχνία, φιλοσοφία και μαθηματικά. Αναδείχθηκε σε επιφανή φιλόλογο, φιλόσοφο και συγγραφέα, ήταν εμπνευστής και ηγέτης της προσπάθειας για συγγραφή της "Εγκυκλοπαίδειας" από το 1746 μέχρι το 1780. Σε όλα τα έργα του διέδιδε το πνεύμα του διαφωτισμού, άθεος και υλιστής ο ίδιος, ενάντια στη δεισιδαιμονία και τη θρησκοληψία. Μαζί με τον Βολταίρο και τον Ρουσώ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους συγγραφείς του 18ου αιώνα. Τα μυθιστορήματά του διαβάζονται ακόμα και τον 21ο αιώνα. Έγραψε ακόμα θεατρικά έργα και κριτικές εργασίες.
Η τσαρίνα Αικατερίνη της Ρωσσίας τον κάλεσε να υποβάλει προτάσεις για το εκπαιδευτικό σύστημα της Ρωσσίας και γι' αυτό ο Ντιντερό έμεινε στα χρόνια 1773-74 στην Πετρούπολη. Στα ύστερα δημοσιεύματά του ασχολήθηκε επίσης με πολιτικά ζητήματα και θεωρείται από τους πνευματικούς πατέρες της επερχόμενης (γαλλικής) επαναστάσεως.

Σελίδες

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Αποφθέγματα Ονορέ ντε Μπαλζάκ περί γυναικών.Famous Quotes by Honore de Balzac

4 σχόλια:

Δημοφιλείς αναρτήσεις

The Essence of home

Η λίστα ιστολογίων μου

Ο κόσμος των κλασσικών της λογοτεχνίας