Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Γκουστάβ Φλωμπέρ
“I live like a bear, like an open oyster in the shell”.
Το άπειρο, το άπειρο, βάραθρο τεράστιο, σπείρα που ανεβαίνει από τις αβύσσους στις πιο ψηλές περιοχές του αγνώστου, ιδέα πανάρχαια εντός της οποίας όλοι περιστρεφόμαστε και η οποία μας φέρνει ίλιγγο, άβυσσος την οποία ο καθένας κουβαλάει την καρδιά του, άβυσσος απροσμέτρητη, άβυσσος απύθμενη! Οσο κι αν διαμαρτυρόμαστε, επί νύχτες και νύχτες , επί μέρες και μέρες, μέσα στις αγωνίες μας, τί είναι αυτές οι λέξεις: "Θεός, αιωνιότητα, άπειρο ;" δεν βρίσκουμε άκρη, γυρίζουμε γύρω γύρω , παρασυρόμενοι από τον άνεμο του θανάτου, όπως το φύλλο από τον ανεμοστρόβιλο. Θα έλεγε κανείς ότι το άπειρο διασκεδάζει τότε, κάνοντας μας να αιωρούμαστε μέσα σε αυτή την απεραντοσύνη της αμφιβολίας.Λέμε πάντα στον εαυτό μας, ωστόσο : έπειτα από πολλούς αιώνες , έπειτα από χιλιάδες χρόνια, όταν όλα θα έχουν φθαρεί, δεν μπορεί, θα υπάρξει όριο. Αλίμονο!! ( απόσπασμα από το βιβλίο του Γκουστάβ Φλωμπέρ Πάθος και Αρετή)
Το άπειρο, το άπειρο, βάραθρο τεράστιο, σπείρα που ανεβαίνει από τις αβύσσους στις πιο ψηλές περιοχές του αγνώστου, ιδέα πανάρχαια εντός της οποίας όλοι περιστρεφόμαστε και η οποία μας φέρνει ίλιγγο, άβυσσος την οποία ο καθένας κουβαλάει την καρδιά του, άβυσσος απροσμέτρητη, άβυσσος απύθμενη! Οσο κι αν διαμαρτυρόμαστε, επί νύχτες και νύχτες , επί μέρες και μέρες, μέσα στις αγωνίες μας, τί είναι αυτές οι λέξεις: "Θεός, αιωνιότητα, άπειρο ;" δεν βρίσκουμε άκρη, γυρίζουμε γύρω γύρω , παρασυρόμενοι από τον άνεμο του θανάτου, όπως το φύλλο από τον ανεμοστρόβιλο. Θα έλεγε κανείς ότι το άπειρο διασκεδάζει τότε, κάνοντας μας να αιωρούμαστε μέσα σε αυτή την απεραντοσύνη της αμφιβολίας.Λέμε πάντα στον εαυτό μας, ωστόσο : έπειτα από πολλούς αιώνες , έπειτα από χιλιάδες χρόνια, όταν όλα θα έχουν φθαρεί, δεν μπορεί, θα υπάρξει όριο. Αλίμονο!! ( απόσπασμα από το βιβλίο του Γκουστάβ Φλωμπέρ Πάθος και Αρετή)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)