Ονορέ ντε Μπαλζάκ γύρω στο 1848 -49.
«.....Από τη στιγμή που τα πάντα θα χουν χαθεί, δεν θα θελήσω να ζήσω περισσότερο. Θα αρκεστώ στη μικρή σοφίτα της οδού Lesdiguieres και θα ξοδεύω εκατό φράγκα το μήνα. Η καρδιά μου, η ψυχή μου και οι φιλοδοξίες μου δεν θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν παρά μόνον με αυτά που επεδίωξα τα τελευταία δεκάξι χρόνια. Αν αυτή η απέραντη ευτυχία χαθεί, δεν θα ζητήσω ποτέ ξανά τίποτα και θα αρνηθώ τα πάντα»
ΥΓ. Όχι, δεν είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Το ελιξίριο της μακροζωίας". Είναι μια αυτοβιογραφική σταγόνα. Το τέλος μιας επιστολής σε μια κυρία.
