Η στάση τη στιγμή της σύλληψης. Ονορέ ντε Μπαλζάκ.

NOTHING IS insignificant,' Balzac declares, characteristically - the mother's diet, the father's virility, and, most important of all, the 'posture' of the parents at the moment of conception.

Ο Μπαλζάκ έλεγε ότι τα πάντα παίζουν ρόλο : η διατροφή της μητέρας, η αρρενωπότητα του πατέρα και κυρίως η "στάση" των γονιών τη στιγμή της σύλληψης του παιδιού.

The lesser Bourgeoisie Honore de Balzac

                                                    Κατάλογος με αρκετά από τα βιβλία του Μπαλζάκ.

Honore de Balzac : constitutional monarchy

Ο Μπαλζάκ  πίστευε στη συνταγματική μοναρχία και στην αριστοκρατία φεουδαρχικού τύπου. Η αριστοκρατία, έλεγε, ήταν το μυαλό  του κοινωνικού συστήματος. Δεν πίστευε στα δικαιώματα του ανθρώπου, στην ισότητα ή στην ικανότητα των μαζών να αυτοκυβερνώνται. Ένας και μόνον άνθρωπος θά πρεπε να χει την εξουσία να νομοθετεί.  

(In democracy it’s your vote that counts; In feudalism it’s your count that votes). Mogens Jallberg *

 ΥΓ. Ποιός είναι τώρα ο  Mogens Jallberg  δεν ξέρω. Κάποιος Δανός νομίζω.( Αν τον ξέρει καποιος, ας βοηθήσει).

Δύο εκδοχές της Ιστορίας. Honoré de Balzac

Υπάρχουν δύο εκδοχές της ιστορίας:

Η μία είναι η επίσημη, η ωραιοποιημένη, που διδάσκεται στα σχολεία.

Η άλλη είναι η κρυφή ιστορία που εξηγεί τις πραγματικές αιτίες των γεγονότων, μια ντροπιαστική ιστορία.
(Honoré de Balzac)

(Ο Θάνατος του Μαρά - David Jacques-Louis, (1748-1825) NeoClassicism)

Η χαρά κατά τον Μπαλζάκ. La joie par l'esprit d Honore de Balzac

La joie ne peut éclater que parmi des gens qui se sentent égaux.




La joie d'une mère est une lumière qui jaillit jusque sur l'avenir

Ξενοδοχείο Ονορέ ντε Μπαλζάκ στο Παρίσι Hotel Honore de Balzac

                                                             http://www.hotelbalzac.com/photo-gallery ( ενας ιστότοπος με ωραίες φωτο από το πανέμορφο ξενοδοχείο)

Τιμη 276 ευρώ το ντεμι-λουξ δωμάτιο,  όχι δηλαδή η σουίτα, ουτε πολλώ μάλλον η προεδρική σουίτα.Εκεί από Κάρλα και πάνω....

Ο Μπαλζάκ στο Παρίσι (1848 – 1849) Balzac a Paris

                             

   

( Οι τρεις αυτές φωτο τραβήχτηκαν από το Νίκο Βατόπουλο πρόπερσι στο Παρίσι) 

Το σπίτι της  Rue Fortunee, ο φόβος των πιστωτών, τα χρέη και τα ανύπαρκτα   θεατρικά

Κατά την παραμονή του στο Παρίσι, από το Φεβρουάριο ως το Σεπτέμβρη του  1848, ο Μπαλζάκ ήταν πολύ προσεκτικός στις κινήσεις του. Δεν ήθελε να γίνει γνωστή η μικρή, μυστηριώδης κατοικία του στη  Rue Fortunee. Ακόμη και οι στενοί του φίλοι, κάθε φορά του ορκίζονταν ότι δεν έλεγαν τίποτα παραέξω για το σπίτι  και τα υποτιθέμενα πλούτη του.Φοβόταν τους πιστωτές του. Μην τύχει και έφτανε στ’ αυτιά τους καμιά ξώφαλτση πληροφορία για τον δήθεν πλούτο. «Μα, είμαι μόνον ένας ταπεινός θεματοφύλακας όλων αυτών των θησαυρών», έλεγε σε κάθε ευκαιρία. Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι τίποτα δεν του ανήκε. Απλώς πρόσεχε το σπίτι φίλου του. Αλλά ποιός μπορούσε να τον πιστέψει, αφού υπήρχε η αίσθηση ότι ο Μπαλζάκ ήταν εκατομμυριούχος και ότι έκρυβε την περιουσία του;

Ο Γάλλος ρομαντικός ποιητής Θεόφιλος Γκωτιέ, αφού πρώτα δήλωσε πόσο δύσκολο ήταν γι αυτόν να μπει στο σπίτι του Μπαλζάκ, έκανε μια προσπάθεια να το περιγράψει : « Τελικά, μια μέρα μας δέχτηκε και είδαμε την τραπεζαρία με επένδυση βελανιδιάς, ένα μεγάλο τραπέζι, τζάκι, μπουφέδες, σκαλιστές πολυθρόνες, φτιαγμένες από σπουδαίους επιπλοποιούς. Υπήρχε ένα άλλο δωμάτιο με επιχρυσωμένα ταβάνια, όμορφες πόρτες, παραδίπλα μια βιβλιοθήκη με πολύ στυλ, ένα μπάνιο με ανάγλυφα γυψινα , ένα μπουντουάρ με ζωγραφισμένο θόλο. Στα ράφια υπήρχαν πορσελάνες των Σεβρών και της Σαξωνίας, πανέμορφα κινέζικα βάζα και μια φανταστική λατέρνα σκεπασμένη με κόκκινο μετάξι.

Η γκαλερί, το ωραιοτερο κομμάτι του σπιτιού εκεί όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι όλοι οι θησαυροί  ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Ενα μεγάλο δωμάτιο, φωτισμένο από ψηλά, με τους τοίχους βαμμένους σε λευκό και χρυσό, αλλά το λευκό ελαφρώς κιτρινισμένο και το χρυσό ελαφρώς αλλοιωμένο από το χρόνο.Ενας χώρος έτσι φτιαγμένος ώστε να μην επηρεάζονται τα αντικείμενα που τον γέμιζαν.

Κανείς δεν εξεπλάγη, όταν άκουσε ότι η αξία του σπιτιού ανέρχεται σε 400.000 γαλλικά φράγκα. Το γεγονός όμως εκπλήσσει γιατί δίνει μια εικόνα των προβλημάτων που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια των επαναστάσεων. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού μπορούσε κάλλιστα να πεινάει μέσα σε ένα υπέροχο σπίτι και φυσικά ούτε λόγος να βρεθεί αγοραστής γι αυτή την τιμή. Εκείνη την εποχή υπήρχε το ενδεχόμενο να πουλήσεις το σπίτι σου για να αγοράσεις ψωμί! Μέρος των εξόδων του σπιτιού είχε αναλάβει η φίλη του Πολωνή κόμισσα Εβελίνα Χάνσκα, αλλά ο Μπαλζάκ ξεπέρασε τα όρια και ενεπλάκη σε δυσβάσταχτα χρέη.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι, το 1848*, ο διευθυντής του Οντεόν ο οποίος έβλεπε το θέατρό του άδειο εξαιτίας της πολιτικής κρίσης του Ιουνίου , κάλεσε τον Μπαλζάκ , τον Ουγκό και τον Ντυμά να ανεβάσουν  ένα θεατρικό έργο. Απαντώντας ο Μπαλζάκ προσφέρθηκε να παρουσιάσει το έργο "Richard Sauvage," το οποίο όμως ποτέ δεν έγραψε.  Ο μάνατζερ του Γαλλικού Θεάτρου Φρανσουά Λοκρουά έκανε και αυτός κάποια μικρά ανοίγματα προς τον Μπαλζάκ. Προς στιγμήν εκείνος σκέφτηκε να του δώσει μια κωμωδία με τον τίτλο "Les Petits Bourgeois," αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την ιδέα. Κι όπως είπε σε φίλο του : «`Ηταν την επομένη της μάχης, όταν η αστική τάξη έχυσε γενναιόδωρα το αίμα της για να προστατεύσει τον πολιτισμό. Στην εποχή του θρήνου, πώς θα εμφανίζονταν επί σκηνής ;»

 *Ο Ιούνιος του 1848, απαρχή μιας επανάστασης

 Στις 23 Ιούνη 1848 οι εργάτες του Παρισιού ξεχύνονται στους δρόμους και στήνουν οδοφράγματα. Ηταν η απάντησή τους στο όργιο της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η αντεπανάσταση. Στα οδοφράγματα υψώθηκαν κόκκινες σημαίες με τα συνθήματα «Ψωμί ή μολύβι», «Δικαίωμα εργασίας», «Ζήτω η κοινωνική δημοκρατία». Τέσσερις μέρες, από τις 23 έως τις 26 Ιούνη, γίνονται λυσσαλέες οδομαχίες. Από το ένα μέρος  40-45 χιλιάδες εργάτες, από το άλλο τα κυβερνητικά στρατεύματα, τα σώματα της εθνοφρουράς, που η συνολική τους δύναμη έφτανε τις 250.000 άνδρες. Αν και οι εργάτες πολέμησαν ηρωικά, η εξέγερση του Παρισιού συνετρίβη....Οι νικητές σκότωσαν όλους τους τραυματίες επαναστάτες, συνέλαβαν πάνω από 25 χιλιάδες άτομα, άρχισαν τα στρατοδικεία, πάνω από τρεισήμισι χιλιάδες εξορίστηκαν, χωρίς δίκη, στις μακρινές αποικίες.....Η εξέγερση του Ιούνη του 1848 είχε μεγάλη ιστορική σημασία. Ο Μαρξ την ονόμασε «πρώτη μεγάλη μάχη ανάμεσα στις δύο τάξεις που χωρίζεται η σύγχρονη κοινωνία. Ηταν ένας αγώνας, για να διατηρηθεί ή να συντριβεί το αστικό σύστημα».

Αποφθέγματα Ονορέ ντε Μπαλζάκ περί γυναικών.Famous Quotes by Honore de Balzac

Οι γυναίκες δεν θέλουν ποτέ να τους ζητιανεύετε τον έρωτά τους.
Όποιος δεν μπορεί να κυβερνήσει μια γυναίκα δεν μπορεί να κυβερνήσει ένα έθνος.
-----
Το πρώτο είναι , εν μέρει κατανοητό. Το δεύτερο αμφισβητείται. Υπήρξαν πολιτικοί που δεν τα κατάφεραν με τις γυναίκες. Κατάφεραν όμως να κουμαντάρουν λαούς.

Η δούκισσα του ΛανζέThe Duchesse de Langeais: Honore De Balzac

Η δούκισσα, δεσπόζουσα µορφή της αριστοκρατίας, παντρεµένη µε το δούκα ντε Λανζέ, ζει χωριστά από κείνον απολαµβάνοντας τις θερµές εκδηλώσεις των νεαρών θαυµαστών της. 
Στην επιθυµία της να διασκεδάσει την ανούσια ζωή της, προσελκύει το ενδιαφέρον του στρατηγού 
ντε Μοντριβώ εµπνέοντας και καλλιεργώντας του έναν πρωτόγνωρο, φλογερό έρωτα. Όµως η δούκισσα ντε Λανζέ δε σκοπεύει να ενδώσει ολοκληρωτικά σ' αυτόν τον έρωτα και τον διατηρεί σ' ένα πλατωνικό επίπεδο προφασιζόµενη τις θρησκευτικές και ηθικές αρχές της. Ο στρατηγός που αποζητά απεγνωσµένα την ολοκλήρωση αυτού του έρωτα, αποφασίζει να της φερθεί σκληρά ύστερα από παρότρυνση του συντρόφου του, µαρκήσιου ντε Ρονκερόλ. 
Με διάφορες απειλές, καταφένει να της προκαλέσει το πάθος, και αργότερα τον έρωτα. Όµως τώρα είναι εκείνος που την αποφεύγει.

Αν η ευτυχία χαθεί.....

Ονορέ ντε Μπαλζάκ γύρω στο 1848 -49.

«.....Από τη στιγμή που τα πάντα θα χουν χαθεί, δεν θα θελήσω να ζήσω περισσότερο. Θα αρκεστώ στη μικρή σοφίτα της οδού Lesdiguieres και θα ξοδεύω εκατό φράγκα το μήνα. Η καρδιά μου, η ψυχή μου και οι φιλοδοξίες μου δεν θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν παρά μόνον με αυτά που επεδίωξα τα τελευταία δεκάξι χρόνια. Αν αυτή η απέραντη ευτυχία χαθεί, δεν θα ζητήσω ποτέ ξανά τίποτα και θα αρνηθώ τα πάντα»

ΥΓ. Όχι, δεν είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Το ελιξίριο της μακροζωίας". Είναι μια αυτοβιογραφική σταγόνα. Το τέλος μιας επιστολής σε μια κυρία. 

Ο Μπαλζάκ και η μεταμόρφωση μιας Κινέζας χωριατοπούλας σε "αστή" στα χρόνια του Μάο

From Publishers Weekly- Amazon (Dai Sijie (Author), Ina Rilke (Translator))

Η Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο Τσε Τουνγκ μετέβαλε βίαια την κινεζική ιστορία στη δεκαετία του ‘60 και του '70, εξορίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Κινέζους διανοούμενους σε χωριά για να...επιμορφωθούν! Αυτός ο τρόπος ζωής γίνεται μυθιστόρημα από έναν συγγραφέα , ο οποίος μέσα από τις δικές του εμπειρίες στα χρόνια της εξορίας επιχειρεί να αναδείξει τη δύναμη της λογοτεχνίας και πώς μέσα από αυτήν, ο νους απελευθερώνεται.Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου, ένας 17χρονος και ο καλύτερος του φίλος, Λούο, γιοί αστών γιατρών, καταδικάζονται σε τέσσερα χρόνια επιμόρφωσης σε απομακρυσμένο ορεινό χωριό. Δουλειά τους είναι να μεταφέρουν κουβάδες με περιττώματα στην κορυφή παρακείμενου λόφου. Κι αυτό σε καθημερινή βάση. Επομένως μόνον η ευρηματικότητά τους θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν.... Οι δύο φίλοι έχουν ταλέντο στην αφήγηση. Γι αυτό και ο αρχηγός του χωριού τους δίνει εντολή να στήσουν έναν ...προφορικό κινηματογραφο για τους χωρικούς, απαγγέλλοντας τους διαλόγους των ταινιών Οταν κάποια στιγμή ένας άλλος νεαρός αστός φεύγει από το χωριό, οι δύο φίλοι του κλέβουν μια βαλίτσα γεμάτη με απαγορευμένα βιβλία, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι  δεν θα τολμούσε να καλέσει τις αστυνομικές αρχές. Μαγεμένοι από την πρόζα των ευρωπαίων συγγραφέων ( βρήκαν πολλούς στη μαγική βαλίτσα) διαβάζουν στον ράφτη του χωριού την ιστορία του Μόντε Κρίστο και στη ντροπαλή και όμορφη κόρη του διαβάσουν Μπαλζάκ. Ο  Λούο που λατρεύει το κορίτσι ονειρεύεται να το αλλάξει και από απλή χωριατοπούλα να την μετατρέψει σε εξεζητημένη ερωμένη μέσα από τις ιστορίες του Μπαλζάκ. Ο Λούο τα καταφέρνει πέρα από κάθε προσδοκία , αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήλπιζε. Η ιστορία γίνεται πότε αστεία και πότε θλιβερή.

 Υπάρχει όμως ζεστασιά σ’ αυτό το μυθιστόρημα, όπως υπάρχει και χιούμορ. Τελικά γράφεται μια θαυμάσια ανθρώπινη ιστορία που βραβεύεται το 2000 στη Γαλλία. Τα δικαιώματα του βιβλίου πωλούνται σε 19 χώρες. 

Copyright 2001 Cahners Business Information, Inc.

--This text refers to the Hardcover edition.

Η Αναζήτηση του Απόλυτου, του Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Balzac HS7378
Rodin, Monument to Balzac

"Η Αναζήτηση του Απόλυτου" του Μπαλζάκ εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1834, όταν ο συγγραφέας ήταν μόλις 35 χρόνων. Πρωταγωνιστής του έργου είναι ο Βαλτάσαρ Κλας, πλούσιος και ευυπόληπτος Φλαμανδός, μαθητής στα νεανικά του χρόνια του χημικού Λαβουαζιέ. Ο Κλας ζει μια ήρεμη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, μέχρι την ημέρα που ζητάει μ' έναν Πολωνό αξιωματικό. Η συζήτηση μαζί του τον οδηγεί να αποποιηθεί το ρόλο του οικογενειάρχη και να γίνει ξανά ο επιστήμονας, αυτός που ψάχνει να βρει το Απόλυτο, το βασικό συστατικό κάθε στοιχείου στη φύση. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης βλέπει πώς ένας άνθρωπος χάνει πρώτα τα συναισθήματά του κι ύστερα την περιουσία του μέσα από το πάθος του για την επιστήμη που τελικά τον φέρνει στα όρια της τρέλας.

Λέει ο Μπωντλέρ για τον Μπαλζάκ :
"Πολλές φορές εκπλήσσομαι ακούγοντας ότι ο Μπαλζάκ οφείλει τη μεγάλη του δόξα στην τρομερή ικανότητά του να παρατηρεί. Εγώ πάντα πίστευα ότι το ύψιστο χάρισμά του ήταν η τάση του να οραματίζεται και μάλιστα να οραματίζεται με πάθος"
Ο Μπαλζάκ στην ιστορία του θυμίζει την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου στη Φλάνδρα. Οι δύο γυναίκες , η Ιωσηφίνα και η Μαργαρίτα υπερασπίζονται τη συναισθηματική και οικογενειακή τάξη. Ο πρωταγωνιστής Μπαλτάσαρ την καταλύει στο όνομα μιας άλλης τάξης. Φαίνεται όμως ότι ο συγγραφέας υποστηρίζει και τις δύο αυτές τάξεις, δείγμα ίσως της πολυπλοκότητας του χαρακτήρα του ανθρώπου γενικότερα και της ακροβασίας ή των υπερβάσεων στις οποίες πολλές φορές καταφεύγει, στοχεύοντας να συγκλονιστεί από αποκαλύψεις για την αιωνιότητα, κι ας μην το παραδέχεται φωναχτά ποτέ. Παρά μόνο μέσα του, σε στιγμές εσωτερικής αλλοφροσύνης.

Στην κυρία Ιωσηφίνα Ντελανουά, το γένος Ντουμέρκ
Κυρία, ο Θεός να δώσει να ζήσει αυτό το έργο περισσότερο από μένα. Ετσι, η ευγνωμοσύνη που τρέφω για σας και που είναι, ελπίζω, εφάμιλλη της σχεδόν μητρικής στοργής σας για μένα, θα διατηρηθεί πέρα από τα υπό προθεσμία συναισθήματά μας. Το υπέροχο προνόμιο να επιμηκύνουμε μ΄αυτό τον τρόπο, μέσω της ύπαρξης των έργων μας τη ζωή της καρδιάς , θα αρκούσε για να παρηγορεί για όλα τα βάσανα που προξενεί η ίδια η καρδιά σ' εκείνους που φιλοξενούν να την κατακτήσουν. Θα το επαναλάβω , λοιπόν : είθε να το θελήσει ο Θεός!

 Ντε Μπαλζάκ.

Ο έρωτας κατα Μπαλζάκ.

Ονορέ ντε Μπαλζάκ
«Ο έρωτας μοιάζει με την αναπνοή. Δεν μπορεί μόνο να εκπνέεις, χωρίς και να εισπνέεις. Αν σταματήσει η εισπνοή, αν δεν γίνει η ανταπόδοση του αισθήματος, χάνεται η αναπνοή, χάνεται ο έρωτας.»

Συμβόλαια γάμου

Συναισθηματική λεπτότητα, φινέτσα πολυτελείας; Σωστή σκηνοθεσία. Πομπώδης απονομή δικαιοσύνης; Είναι η πρόσοψη. Βρισκόμαστε στη ζούγκλα. Ο γάμος σε μια τέτοια κοινωνία είναι σωστό κυνηγητό χρημάτων· η κοπέλα είναι το δέλεαρ. Το συμβόλαιο είναι η παγίδα κι αυτό τη στιγμή που η τύχη του είναι αμετάκλητα καθορισμένη, που ο άνθρπωος καταλαβαίνει τελικά ότι η πεθερά ήταν ο κυνηγός κι αυτός το θύμα. Πραγματικό δράμα χωρίς παιχνίδια, χωρίς ήρωες που να διακρίνονται, με μια μάσκα κοσμική -όπως η ζωή.

Συνεπαρμένος από μια συζήτηση μ’ έναν Πολωνό αξιωματικό, ένας πλούσιος Φλαμανδός, ευγενής αφιερώνεται στη χημεία και στην αναζήτηση του απόλυτου, δηλαδή της ελάχιστης μονάδας της ύλης, που αποτελεί το βασικό συστατικό κάθε οργανικού ή ανόργανου στοιχείου που απαντάται στη φύση. Ο Βαλτάσαρ Κλας γίνεται θύμα της επιστήμης του, θυσιάζοντας για χάρη της την περιουσία του, τη γυναίκα του και την ίδια του τη ζωή.

Το σπίτι της Γάτας που παίζει με το κουβάρι

Στο εύτακτο σύμφωνα με τις αρχές του εμπορίου και της κοινωνίας της εποχής  σπίτι και κατάστημα ενός εμπόρου τσόχας, το Σπίτι της Γάτας που παίζει με το κουβάρι, κατοικεί και η ομορφιά, ενσαρκωμένη στη μορφή της μικρής κόρης του εμπόρου, της Αυγουστίνας. Σ' αυτό εισβάλλει ο «επαγγελματίας της ομορφιάς», ένας ζωγράφος, ο οποίος πρώτα μετουσιώνει την Αυγουστίνα σε έργο τέχνης και ύστερα την νυμφεύεται. Αλλά η «νύμφη» δεν μπορεί να διακρίνει τα όρια μεταξύ ζωής και τέχνης. Κατά συνέπεια δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί απέναντι στην αταξία του συζύγου της και μαραίνεται σαν λουλούδι από την συμπεριφορά του καλλιτέχνη

Οι Εκπατρισμένοι

Ο μεγάλος των Ευρωπαίων ποιητών ζει στο Παρίσι. Η δημιουργική φαντασία του Μπαλζάκ τον συναντά σ' ένα σπιτάκι στις όχθες του Σηκουάνα, ταπεινό νοικάρη. Η μορφή του ποιητή και η σιωπή του κινούν την υποψία. Έκθετος στα μάτια της παρισινής αστυνομίας, συνομιλεί με τους σπουδαίους φιλοσόφους της εποχής του, ενώ το κοινό παρακολουθεί, για το ζήτημα της αλήθειας, για τη ζωή και το θάνατο.

Ο Μπαρμπα-Γκοριό αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της συγγραφικής ιδιοφυίας του Μπαλ-ζάκ. Στο μυθιστόρημα αυτό, που εντάσσεται στο πλαίσιο της Ανθρώπινης Κωμωδίας, παρακολουθούμε τη θλιβερή πορεία και το τραγικό τέλος ενός πατέρα που τον έχουν απαρνηθεί οι δυο του κόρες, τη γεμάτη αχαριστία εγκατάλειψη ενός ανθρώπου που είχε δώσει τα πάντα στα παιδιά του, κι όμως αυτά τον άφησαν να πεθάνει μόνος και πάμφτωχος. Ο μπαρμπα-Γκοριό μέσα στην αθλιότητα και την απόγνωση του είναι εντούτοις μια μορφή μεγαλειώδης γιατί εκφράζει την πατρότητα κατά τον πιο απόλυτο τρόπο.

Ο Μπαρτολομέο Μπελβιντέρο, ο πατέρας του δον Ζουάν, ήταν ένας γέρος ενενήντα χρόνων, που είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ασχολούμενος με εμπορικές επιχειρήσεις. Είχε διασχίσει πολλές φορές τις μυστηριώδεις χώρες της Ανατολής και είχε αποκτήσει τεράστια πλούτη και γνώσεις ακόμη πιο πολύτιμες, έλεγε, απ' το χρυσάφι και τα διαμάντια, στα οποία δεν έδινε πια καμία σημασία, Προτιμώ ένα δόντι από ένα ρουμπίνι, και την εξουσία από τη γνώση αναφωνούσε κάποιες φορές χαμογελώντας. Σ' αυτό τον καλό πατέρα άρεσε ν' ακούει τον δον Ζουάν να του διηγείται κάποια νεανική τρέλα του, κι έλεγε με σκωπτικό ύφος, προσφέροντας του άφθονο χρυσάφι: Αγαπημένο μου παιδί, να κάνεις μόνο τις κουταμάρες που σου δίνουν ευχαρίστηση. Ήταν ο μοναδικός γέρος που χαιρόταν να βλέπει έναν νέο άντρα: παρακολουθώντας μια τόσο λαμπερή ζωή, η πατρική αγάπη ξεγελούσε τα δικά του γηρατειά. Όταν ο Μπελβιντέρο ήταν εξήντα χρόνων, είχε ερωτευτεί έναν άγγελο πραότητας και ομορφιάς. Ο δον Ζουάν ήταν ο μοναδικός καρπός εκείνου του όψιμου και σύντομου έρωτα.

Σαραζίν, Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Τα δυο διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό, γραμμένα με λίγους μήνες διαφορά, ανήκουν χρονικά στην πλέον γόνιμη δεκαετία του Μπαλζάκ. Πρόκειται για δυο από τα πιο διαβασμένα και σχολιασμένα διηγήματά του. Το άγνωστο αριστούργημα υπήρξε το αγαπημένο ανάγνωσμα του Σεζάν και του Πικάσο, ο οποίος φιλοτέχνησε γι' αυτό μια σειρά σχεδίων, ενώ ο Μπρετόν επικαλείται το λόγο του Φρενχόφερ για να κηρύξει την απεξάρτηση της τέχνης από τη μίμηση και την πρωτοκαθεδρία της φαντασίας στην καλλιτεχνική δημιουργία.

Ο Λουί Λαμπέρ (προφορά:lui lãber) είναι μυθιστόρημα γραμμένο το 1832 από τον Γάλλο μυθιστοριογράφο και θεατρικό συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850). Ανήκει στην ενότητα των έργων του "Φιλοσοφικές σπουδές" (Études philosophiques) της σειράς των έργων του Η ανθρώπινη κωμωδία. Η πλοκή του μυθιστορήματος στο μεγαλύτερο μέρος της εκτυλίσσεται σε ένα σχολείο της γαλλικής κωμόπολης Βαντόμ (Vendôme) και αναφέρεται στην ζωή και τις θεωρίες ενός ιδιοφυούς παιδιού, που ενθουσιάζεται από τον Σουηδό φιλόσοφο Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (1688-1772).

O Μπαλζάκ έγραψε το Λουί Λαμπέρ το καλοκαίρι του 1832, την περίοδο που έμεινε με τους φίλους του στον Πύργο de Saché. Δημοσίευσε τρεις συνολικά εκδόσεις με τρεις διαφορετικούς τίτλους. Το μυθιστόρημα περιέχει μια ελάχιστη μόνον πλοκή, και στο μεγαλύτερο μέρος του δίνει έμφαση στις μεταφυσικές ιδέες του ιδιοφυούς του πρωταγωνιστή και του μοναδικού του φίλου (ο οποίος, τελικά, φαίνεται να είναι ο ίδιος ο Μπαλζάκ). Παρόλο που το μυθιστόρημα δεν είναι τυπικό παράδειγμα του ρεαλιστικού στυλ, για το οποίο ο Μπαλζάκ φημιζόταν, παρέχει ενδιαφέρουσα εικονογράφηση της προσωπικής του παιδικής ηλικίας. Ειδικές λεπτομέρειες και γεγονότα σχετιζόμενα με την ζωή του συγγραφέα – που περιλαμβάνουν τιμωρίες και τον κοινωνικό του οστρακισμό – υποδηλώνουν, ότι το βιβλίο, στην πραγματικότητα, είναι τόσο φαντασιούργημα όσο και αυτοβιογραφία.

Όταν ήταν φοιτητής στην Βαντόμ, ο Μπαλζάκ έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο Πραγματεία περί θέλησης, το οποίο περιγράφεται στο μυθιστόρημα ως έργο του Λουί Λαμπέρ. Το δοκίμιο αυτό σχολιάζει την φιλοσοφία του Σβέντενμποργκ και άλλων, αν και ο Μπαλζάκ στην πραγματικότητα δεν εξετάζει σοβαρά αυτές τις έννοιες πρίν την ύστερη περίοδο της ζωής του. Μεταξύ των ιδεών που αναλύονται στο δοκίμιο και αλλού στο μυθιστόρημα είναι για παράδειγμα ο διαχωρισμός μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής ύπαρξης, ο ρόλος των αγγέλων, η πνευματική μάθηση αλλά ακόμα και η σχέση μεταξύ της ιδιοφυΐας και της τρέλας.

Αν και οι κριτικοί υποδέχθηκαν με δυσμένεια το μυθιστόρημα, ο Μπαλζάκ διαρκώς είχε την γνώμη ότι προσέφερε μια αξιόλογη άποψη για την φιλοσοφία, κυρίως για την μεταφυσική. Καθώς αυτός σταθεροποιούσε την βασική δομή του έργου Ανθρώπινη Κωμωδία, αποφάσισε να εντάξει τον Λουί Λαμπέρ στην ενότητα Φιλοσοφικές σπουδές. Ο συγγραφέας εκ νέου μεταχειρίστηκε τα ίδια θέματα στο μεταγενέστερο διήγημά του Σεραφίτα, σχετικά με ένα χωρίς φύλο αγγελικό πλάσμα.

Η πολωνή κόμισσα του πορτρέτου έστειλε από την Οδησσό μια επιστολή το 1833 σε έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Γαλλίας όπου εξέφραζε τη λύπη της για τον κυνισμό και την αθεΐα που κατά τη γνώμη της κυριαρχούσαν στα βιβλία του. Γρήγορα αναπτύχθηκε μεταξύ τους θερμή αλληλογραφία. Το 1841 πέθανε ο κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερος σύζυγός της και δύο χρόνια αργότερα συναντήθηκε με τον συγγραφέα και ταξίδεψαν στη Γερμανία, στην Ιταλία και στο Βέλγιο. Παντρεύτηκαν στις 14 Μαρτίου 1850. Εκείνος πέθανε πέντε μήνες αργότερα. Εκείνη έζησε τριάντα δύο ακόμη χρόνια πηγαίνοντας στο θέατρο και παίζοντας χαρτιά. Ποια ήταν η κόμισσα και ποιος ο συγγραφέας;

AΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΙΖ

Ηταν η κόμισσα Εύα ή Εβελίνα Χάνσκα (1801-1833) και συγγραφέας ο μέγας Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850).

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=365506&dt=07/11/2010#ixzz16oLi3SQN

ΜΠΑΛΖΑΚ ΝΤΕ ΟΝΟΡΕ Γάλλος συγγραφέας। Γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας। Σπούδασε νομικά ύστερα από παρότρυνση της οικογένειας του και φιλοσοφία, σπουδές που γρήγορα εγκατέλειψε γιά να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Υπήρξε ο δημιουργός ενός κορυφαίου έργου της Ανθρώπινης κωμωδίας, ένα γιγάντιο έργο που αποτελείται από 100 και πλέον ιστορίες. Ένα έργο ζωής, μετά το θάνατό του δημοσιεύτηκε σε 24 τόμους και μέσα σ’ αυτό είχε φτιάξει πάνω από 2000 χαρακτήρες. Μερικές σημαντικές δουλειές του Μπαλζάκ είναι η Ευγενία Γκράντε, Ο Μπαρμπα- Γκοριό, Χαμένα όνειρα κ.α. Πέθανε το 1850 σε ηλικία 51 ετών στο Παρίσι.